Verslag van ons bezoek aan Sierra Leone
Afgelopen januari (2020) vertrokken wij met z’n vieren (Marja, Bert, Els en ik) naar Sierra Leone. Onze vlucht verliep voorspoedig. Na aankomst op de luchthaven stapten wij over op een snelle boot die ons naar de hoofdstad Freetown bracht. Daar werden we opgevangen door Simon, de voorzitter van de Afrikaanse tak van de Stichting. Simon zien we regelmatig in Nederland, hij heeft hier een opleiding gevolgd, en werkt voor een scheepswerf, waarvoor hij zowel in Nederland als in Sierra Leone moet zijn. Hij bracht ons naar een gasthuis van de scheepswerf, waar we die nacht sliepen.
De volgende dag gingen wij naar Alfred, de pleegzoon van Els en mij. Daar zijn we verder gebleven. Alfred heeft een transportbedrijf, en daardoor konden we gemakkelijk aan een auto met chauffeur komen, wat handig was omdat de pickup van de Stichting kapot was.
Vanuit Alfreds huis maakten we tochten naar de diverse projecten van de Stichting. We bezochten twee (lagere) scholen, het landbouwproject, de vakopleiding voor houtbewerking en het in aanbouw zijnde guesthouse. We merkten dat het belangrijk is dat alle grond van de stichting omheind gaat worden, er wordt in de omgeving namelijk veel gebouwd en dan wordt er wel eens een stukje land ingepikt….
Op het terrein waar de vakschool en het guesthouse staan, is ook een bron aanwezig. We zijn in contact gekomen met iemand die een waterfabriekje heeft. Zij wil ons wel helpen met het opstarten van een waterfabriekje bij onze bron. Het is namelijk belangrijk dat de Stichting naast de gifen ook zelf probeert te verdienen.
Het was een zeer goede tijd in Sierra Leone. Je leert steeds meer over ontwikkelingswerk, over het land en de gewoontes. We leren steeds meer mensen kennen en ons netwerk wordt steeds groter. We concludeerden, dat Sierra Leone een moeilijk land is, om in te leven. Het klimaat is zwaar: een lange warme periode, waarbij het ’s nachts weinig afkoelt, een regenperiode met zware regenval en overstromingen, en een kortere periode met woestijnwind, niet fijn voor de luchtwegen. Door de regenperiode is het land mooi groen, maar ook vol met muggen en dus ziekten. Als je door de krottenwijken loopt, zie je ook dat de meeste mensen niet gezond ogen.
Natuurlijk zijn er ook mooie kanten: lekker was het eten, pittig en verrassende combinaties van vis en vlees. De kleurrijke kleding. Vriendelijke mensen en ook veel mensen, die hun land willen (helpen) opbouwen.
De contrasten zijn erg groot. Een grote groep mensen leeft dicht op elkaar in huisjes met zinken daken. Met hen is het moeilijk contact maken: ze spreken geen Engels en hebben geen opleiding gevolgd. Daarnaast de mensen die Engels kunnen en meer kansen hebben… Met name hen proberen we in onze projecten te betrekken, zodat zij wat kunnen leren en gestimuleerd worden om dingen aan te pakken. Wij proberen vanuit Nederland mee te denken, contacten te leggen en op kleine schaal financieel bij te dragen.
Het was voor ons een blij weerzien!
Wij danken u hartelijk voor uw gebed, meedenken en/of financiële steun.
Met vriendelijke groet,
Pieter en Els van den Tillaard
